„Pokoloruj obrazek według wzoru” – fotorelacja z wystawy malarstwa Agaty Kotuli

hashphoto-1_vtapcnfbmwahthiadcrscyshpoqss.jpg

Agata Kotula jest absolwentką historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Znamy i lubimy galerię JAgamakota, którą prowadzi przy ul. Józefa 11 wraz z Jackiem Kowalikiem. Wystawa w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej, z której niektóre prace prezentujemy, była wystawą retrospektywną. Obrazy – jak sądzę – wróciły już do JAgamakoty na Józefa, można przyjść zobaczyć je w pełnej krasie i szczególnej atmosferze tej galerii. Zapraszamy!

 

 

 

Jewish Cracow with no kippah, shtreimel or tallit

hashphoto-nora_gdsvrwlnlywqxjpzhcfbltpzax.jpg

I found some photos under this title in a friend’s Facebook profile. I was interested, so I decided to write Nora Lerner, who had posted them, asking to get in touch. Nora answered immediately, in perfect Polish: „Marysia, I sent a few family photos because I was fed up with all the prewar photographs of poor Jews”.

 

Historia obrazów

hashphoto-heniu_herman_zvi_sin_ghyxbawhsuq.jpg

Korespondencja na linii Tel Awiw – Kraków trwa: „Mam jeszcze jedną historyjkę dla Ciebie” – pisze Nora. Chwilę później dostaję maila, a w nim zdjęcia sześciu obrazów i pytanie w tytule: „Rozpoznajesz styl?”

 

Historia obrazów to także historia przyjaźni Nory i Henia Singera, kuzyna jej ojca. Różnica wieku między nimi była niebagatelna – Heniu urodził się 39 lat wcześniej. Jego zainteresowania i pasje w pewien sposób ukierunkowały Norę. Została historykiem sztuki. Dużo później, już jako dojrzała kobieta, uzyskała dyplom eksperta pereł, nadany przez GIA (Gemological Institute of America). Jest członkiem i stałym uczestnikiem dyskusji organizowanych przez największy na świecie portal poświęcony perłom: Pearl-Guide.com

Kazimierz widziany przez Włocha

hashphoto-1_wiwhsmgrfpyyplgaujdapqtqbjskim.jpg

 

 

 

Michele Favaro jest Włochem mieszkającym w Krakowie. Za późno dowiedział się o konkursie „Kazimierz na żywo”. Michele – przygotuj aparat, jeszcze przed świętami kolejny konkurs, wiosenny!/Michele Favaro is an Italian but he lives in Cracow. He found out our competition „Kazimierz na żywo” but unfortunately to late to take part. Michele – get your camera ready, there will be another photo contest before Easter!

 

 

Zbylut Grzywacz. Mój Kaźmirz.

hashphoto-zbylut_grzywacz_1965_tkcwdhwlfqz.jpg

Założone przez Kazimierza Wielkiego miasto o królewskim imieniu otrzymało prawo lokacyjne 27 lutego 1335 roku. W następnych latach przyłączono do niego sąsiednie wsie – m.in. Bawół (według przekazów historycznych to właśnie na jej terenie zaczął wznosić Kazimierz pierwszy budynek Akademii Krakowskiej). Z końcem XV wieku osiedlili się tutaj krakowscy Żydzi. Intensywny rozwój obu części Kazimierza – chrześcijańskiej i żydowskiej trwał do połowy XVII wieku – najazd szwedzki spowodował wielkie zniszczenia i położył kres epoce rozkwitu. Oddzielony od Krakowa Wisłą, która rozgałęziając się pod Skałką płynęła głównym nurtem przez ul. Dietla i Daszyńskiego był Kazimierz do roku 1813 wyspą otoczoną murami miejskimi z bramami i basztami. Konstytucja 3 Maja włączyła go do Krakowa. W XIX wieku rozebrano mury miejskie, a z końcem lat siedemdziesiątych, za prezydentury Dietla, osuszono ostatecznie koryto starej Wisły; Kazimierz stał się jedną z dzielnic Krakowa. Jedną z najbiedniejszych. W ostatnich latach zrodził się pomysł rewitalizacji Kazimierza, powołano zespół ekspertów, powstało Towarzystwo Miłośników Królewskiego Miasta Kazimierz i utworzono Biuro Lokalne Kazimierz – na szczęście jednak Biuro nie posiada funduszy, dzięki czemu Kazimierz rewitalizuje się spontanicznie.

Tamtego Kazimierza już nie ma… Wspomina Marek Rosner.

hashphoto-marek_rosner_czwovretfcxoqztskc.jpg

Jaki był Kazimierz krótko po wojnie? Kto tutaj mieszkał i dlaczego po zmroku bywało niebezpiecznie? Jak można tęsknić za ruinami mrocznej dzielnicy opryszków, meneli i prostytutek? Czy powojenny Kazimierz mógł wychować tak zwanego porządnego człowieka? Dzisiaj pierwsza część wspomnień Pana Marka Rosnera